پروکسی سرور دستور العملی است که اغلب همراه با فایروال است. پروکسی سرور برای کنترل دسترسی به صفحات وب توسط دیگر کامپیوترها به کار می رود. هنگامی که کامپیوتری درخواست ورود به یک صفحه وب را می دهد، آن صفحه توسط پروکسی سرور بازیابی شده و سپس به کامپیوتر درخواست کننده فرستاده می شود. تاثیر چنین کاری این است که کامپیوتر راه دوری که میزبانی صفحات وب را بر عهده دارد هیچ وقت در تماس مستقیم با هیچ چیز، به غیر از پروکسی سرور روی شبکه تان نیست.

پروکسی سرورها همچنین می توانند دسترسی به اینترنت شما را کارآمدتر کند. اگر به صفحه ای از وب سایت دسترسی پیدا کنید، این صفحه بر روی پراکسی سرور (کش) ذخیره سازی می شود. بدان معنی که دفعه بعد که دوباره از آن صفحه بازدید می کنید، به طور معمول لازم نیست دوباره آن را از وب سایت بارگذاری کند. در عوض ، این بار بلافاصله از پروکسی سرور صفحه بارگذاری می شود.

ممکن است گاهی مواقع بخواهید کاربران از راه دور امکان دسترسی به موارد موجود بر روی شبکه شما را داشته باشند. برخی از نمونه ها عبارتند از :

• وب سایت ها
• کسب و کار آنلاین
• استفاده از محیط دانلود و آپلود FTP

در مواردی مانند بالا، ممکن است بخواهید منطقه غیرنظامی یا DMZ – Demilitarized Zone ایجاد کنید. البته باید توجه جدی به این نکته داشته باشید که این منطقه تنها نقطه از شبکه تان در خارج از فایروال است. به DMZ به عنوان حیاط جلویی خانه خود نگاه کنید. درست است که حیاط بخشی از ملک شما است و ممکن است بعضی چیزها را انجا قرار دهید، اما بی شک هر چیز با ارزش را در داخل خانه قرار می دهید تا به طور مناسبی از لحاظ امنیتی ان را محافظت کنید.

راه اندازی یک DMZ بسیار آسان است. اگر شبکه ای با چندین کامپیوتر دارید، می توانید به سادگی یکی از کامپیوترها را بین اتصال اینترنت و فایروال قرار دهید. بسیاری از نرم افزارهای فایروال موجود اجازه خواهند داد که شما یک پوشه را در کامپیوتر دروازه (gateway) به عنوان DMZ تعیین کنید.

هنگامی که شما یک فایروال در محلی راه اندازی کردید، باید آن را تست کنید. یکی از بهترین راه ها برای انجام این کار رفتن به سایت www.grc.com و سعی برای عبور از حفاظ فایروالی است که ایجاد کرده اید! با این کار بازخورد فوری از اینکه سطح امنیتی سیستم شما در چه حدی است دریافت خواهید نمود.